Werken bij Huis van Rie met een functiebeperking

Dit is Pjotr
Pjotr’s levensmotto is: “een functiebeperking hoeft geen beperking te zijn.” Toch is een geschikte baan vinden in deze situatie niet altijd makkelijk. Ik was dan ook ontzettend blij toen Lydia mij vroeg of ik bij Huis van Rie wilde komen werken.
Toen ik in 2016 voor het eerst bij Huis van Rie binnenreed viel mij meteen de gastvrijheid en het ‘huiskamer gevoel’ op. Hetgeen mijn zenuwachtigheid al gelijk een beetje wegnam. Daarnaast werd ik goed opgevangen door mijn nieuwe collega’s. Wat ik tot mijn verassing ook zag was dat er nog twee collega’s in een elektrische rolstoel hun werk deden. Hetgeen mij deed denken aan een uitspraak van een oud-docent: “voor sociaal werk heb je ook eigenlijk je benen niet nodig, je stem en hart voor de zaak hebben is genoeg.” In zekere zin had hij hier wel gelijk in, ook al is het soms ook nodig om iemand bijvoorbeeld een schouderklopje te geven of iemand te troosten. Uiteraard is ook de bezoekers naar het toilet helpen voor mij geen optie.
Dat neemt niet weg dat ik het erg lastig vond om het eerste contact met de bezoekers te leggen. Dit in de eerste plaats vanwege het feit dat ze al een hechte gemeenschap vormden. Echter kwam het ook voor dat bezoekers mij, al- of niet vanwege mijn rolstoel, niet herkenden als zijnde een hulpverlener.
Na enkele weken had ik mijn draai wel gevonden. Ik sprak met verschillende bezoekers, en had één bezoeker waar ik veel van de tijd bij ging zitten om hem gezelschap te houden en wanneer dat nodig was gerust te stellen of te helpen. Ik assisteer regelmatig mensen met een spelletje Rummikub. Iedere donderdagmiddag leidt ik een gespreksgroep waarin we uiteenlopende onderwerpen bespreken met de gasten. Dit kan gaan over het nieuws, hun favoriete kunstwerk of muziek. Het aller leukste blijft echter gewoon gezellig kletsen met de gasten en er voor hen zijn.
Ik heb het idee dat inmiddels de bezoekers en mijn collega’s mijn functiebeperking niet echt meer zien. Al heb ik natuurlijk wel de hulp van mijn collega’s nodig bij bijvoorbeeld de toiletgang of het smeren van mijn boterhammen tijdens de lunch.
Ik ben Lydia, de oprichtster van Huis van Rie, enorm dankbaar dat ze mij deze unieke kans heeft geboden. Met veel plezier blijf ik mij inzetten bij het Huis om het de bezoekers naar de zin te maken.
Tip: Lees ook mijn andere artikelen over de verschillende activiteiten die we doen bij Huis van Rie.